Historia - zjednoczenie Niemiec.

TEMAT: ZJEDNOCZENIE NIEMIEC

Niemcy od zakończenia II Wojny Światowej były przez 45 lat faktycznie podzielone: najpierw na strefy okupacyjne, następnie na dwa państwa: Republikę Federalną Niemiec należąca do bloku zachodniego i komunistyczną Niemiecką Republikę Demokratyczną, należącą do bloku wschodniego i zależną od Związku Radzieckiego. Granica między dwoma państwami niemieckimi stanowiła tak zwaną żelazną kurtynę dzielącą Europę na przeciwstawne, wrogie bloki. Symbolem żelaznej kurtyny stał się istniejący od 1961 roku mur berliński.

Podział niemiec

Po pokonaniu hitlerowskich Niemiec w 1945 roku, alianci dokonali podziału Niemiec na cztery strefy okupacyjne: brytyjską, amerykańską, francuską i radziecką. Podobnie stolicę Niemiec - Berlin, podzielono na cztery sektory. Z inspiracji Związku Radzieckiego w 1949 roku powstała komunistyczna Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) ze stolicą w Berlinie Wschodnim (dawny sektor radziecki), na obszarze pozostałych sektorów powstała Republika Federalna Niemiec (RFN) ze stolicą w Bonn. Aby zapobiec ucieczkom z komunistycznych Niemiec na zachód przez Berlin Zachodni (posiadający status "obszaru specjalnego administrowanego przez aliantów") w 1961 wybudowano mur berliński, jeden z symboli podzielonej Europy.

Mur berliński - został wzniesiony nocą z 12 na 13 sierpnia 1961 a od 9 listopada 1989 rozpoczęto jego demontaż . Był to system umocnień długości 155 km o wysokości ponad 3 metry oddzielający Berlin Wschodni, stolicę Niemieckiej Republiki Demokratycznej i miejscowości zachodniej Brandenburgii od Berlina Zachodniego. Wstrzymano komunikację między obydwoma sektorami miasta, 50 tys.mieszkańców NRD zatrudnionych w Berlinie Zachodnim musiało pozostać w bloku.Po wschodniej stronie stale umacniano systemy zabezpieczeń, stawiając kolejne strażnice i montując laserowe czujniki. Strażnicy mieli rozkaz strzelania do ludzi usiłujących przekroczyć mur. Rozkaz ten skrupulatnie wykonywali, zabijając przez 28 lat istnienia muru od 136 do 220 osób.

Tło międzynarodowe zjednoczenia Niemiec

Gwarantem podziału Niemiec na dwa państwa był przede wszystkim Związek Radziecki. Dlatego też nadzieja na zjednoczenie Niemiec mogła pojawić się wraz z podjęciem w ZSRR przez Michaiła Gorbaczowa prób reform, znanych jako pierestrojka. Wraz ze zmianami w Związku Radzieckim powróciły ruchy wolnościowe w innych krajach bloku wschodniego: w 1989 roku w Polsce komunistyczna władza i opozycja wywodząca się z Solidarności zasiadły do rokowań Okrągłego Stołu, ruchy demokratyczne ożywiły się też w Czechosłowacji, na Węgrzech i w samym NRD.

Zjednoczenie Niemiec

i upadek muru berlińskiego

W połowie lat 80. XX wieku zjednoczenie obu państw niemieckich wydawało się nierealnym marzeniem wielu Niemców. Na drodze do realizacji tego marzenia stała zimna wojna dzieląca Europę na dwa wrogie sobie obozy. W 1989 roku gospodarka wschodnioniemiecka była w katastrofalnym stanie i potrzebowała głębokich reform. Niemcy świadomi różnicy w poziomie życia pomiędzy NRD i RFN starali się uciec na zachód - początkowo tranzytem przez inne państwa komunistyczne. Dokumenty potrzebne do przekroczenia granicy otrzymywali np. w konsulatach zachodnioniemieckich w Polsce. W sierpniu 1989 roku Węgry otworzyły granicę z Austrią - wielu Niemców z NRD właśnie przez Węgry i Austrię przedostawało się do RFN. We wrześniu z takiej możliwości skorzystało ponad 13 tysięcy Niemców, uciekając tą drogą do Niemiec Zachodnich (tzw. Rewolucja Trabantów). Masowe demonstracje w NRD przeciwko rządom Ericha Honeckera zwane demonstracjami poniedziałkowymi, wobec wydarzeń w Europie i ZSRR (tzw. Jesień Ludów), doprowadziły do jego rezygnacji w październiku 1989 roku. Wszystkie te wystąpienia przeszły do historii jako Jesień Ludów.
Nowy rząd komunistycznej Niemieckiej Republiki Demokratycznej

9 listopada 1989 roku postanowił usunąć prawne ograniczenia w podróży między NRD i RFN. Masowe zgłaszanie się wschodnich Niemców na granice sprawiło, że wszelka kontrola graniczna była niemożliwa i po prostu zrezygnowano z niej. Na terenie Berlina spontaniczny napór tłumu przyczynił się do powstania wyrw w murze berlińskim, którędy to przechodzili ludzie. Wbrew potocznym opiniom niemożliwie było jednorazowe zburzenie całego muru berlińskiego, ponieważ linia muru była zaminowana i chroniona wieloma niebezpiecznymi urządzeniami wojskowymi. Niemniej, burzenie muru berlińskiego od nocy 9 listopada 1989 roku stanowi symboliczny moment przełomowy upadku komunizmu w Europie.
Mając na uwadze te wydarzenia, pod koniec 1989 roku zachodnioniemiecki kanclerz Helmut Kohl ogłosił dziesięciopunktowy plan zjednoczenia Niemiec.